Adobe floor: kil ve kerpiç kaplamaların düzenlenmesi için teknoloji analizi

Kil zeminler en ucuz ve dayanıklı olanlardan biridir. Gecikmeler, temeller veya diğer ek yapılar kullanılmadan doğrudan zeminde gerçekleştirilir. Bu tür zeminlerin ana bileşeni, hiçbir maliyeti olmayan (kendiniz kazarsanız) veya bir kuruş için satılan kildir. Kil zeminler, doğal, güvenli malzemeler kullanan bir inşaat yönü olarak modern toplumun eko-stil arzusu tarafından daha popülerdir.

içerik

1 Hangi odalarda böyle bir zemin yapmak daha iyidir?
2 Adım adım talimatlar
- 2.1 Seçenek # 1 - Kerpiç Zemin
- 2.2 Seçenek # 2 - Kerpiç Zemin
  - 2.2.1 İşin sırasını düşünün:
3 Kil dekoratif işleme
4 Bu zeminlerin avantajları ve dezavantajları

Hangi odalarda böyle bir zemin yapmak daha iyidir?

Gösterişsizliği ve çeşitli son işlem seçenekleri nedeniyle, kil zeminler tek katlı bir evin veya kulübenin herhangi bir iç kısmına sığabilir. İstenirse, yüzeyleri yağ ile emprenye edilebilir, cilalanabilir, fayanslarla süslenebilir, muşamba veya halı ile kaplanabilir. Kil, yüksek ısı yalıtım özelliklerine sahip olduğu için, sıcak bir zemin sistemi düzenlemek için kullanmak mümkündür.

Dayanıklılık, mukavemet ve nem direnci kil zeminleri çiftlik binalarını (barakalar, tavuk kümeleri, garajlar, depolar, kilerler) donatmak için mükemmel bir seçenek haline getirir.

Adım adım talimatlar

Kil zeminler, çeşitli karışımlar kullanılarak çeşitli teknolojiler kullanılarak yapılabilir. Zeminin bileşimindeki kil saman, kireç, çimento ve diğer malzemelerle desteklenebilir. Ana seçenek örneği üzerinde böyle bir bazın cihaz prensibini düşünün: kerpiç zemin ve dökme kerpiç.

Seçenek # 1 - Kerpiç Zemin

Bu seçenek en kolayıdır. Tabanı hangarlar, kilerler ve diğer ek binalarda düzenlemek için daha uygundur. Yazlıklarda, geçici (yaz) ikamet evlerinde kullanılabilir olmasına rağmen.

Kil zemini kil kumlu, yoğun paketlenmiş bir tabakadır. Hemen yere koydu. Bu zeminin cihazı için yağlı kil, kum ve kurcalamaya ihtiyacınız olacak.

İlerleme:

Toprak tabakasını 50-60 cm derinlikte çıkarın.
Elde edilen çukurun dibine yaklaşık 10-15 cm kalınlığında bir kum tabakası koyun, düzleştirin ve sıkıştırın. Bunun için, yaklaşık 100 cm uzunluğunda, 10 cm çapında (enine kesit) bir kütük veya kiriş parçasından yapılmış manuel bir dış müdahale kullanılır. Üst uca pıhtıyı tutabileceğiniz bir kavrama çivilenir. Alt uca 20x20 cm boyutlarında bir tahta yapıştırılmıştır.
Sıkıştırılmış kum üzerine 10-15 cm kalınlığında bir kırma taş tabakası dökülür, aynı zamanda tesviye edilir ve sıkıştırılır.
Kalın, ağır bir kil ve kum çözeltisi hazırlanır (su miktarı minimumdur).
Çözelti, mala veya spatula ile dengelenerek ezilmiş bir taş tabakası üzerine serilir.
Kil tabakasını kurcalayarak sıkıştırın. Çukurların oluştuğu yerler, çözeltinin ek bir kısmı ile dengelenir. Dış müdahale, dış yüzeyden sıçramaya başlayana kadar devam eder.
Yüzeyi kaba taneli kumla serpin ve kil zeminin kalınlığına çarpmaya çalışın. Yüzeyde kalan kum kalıntıları bir süpürge ile süpürülür.

Böyle bir zeminin kurutulmasından sonra, yağ ve balmumu ile işlenir.

Seçenek # 2 - Kerpiç Zemin

Saman, kil, kum ve samanın su ile karıştırılmasıyla yapılan kompozit bir malzemedir. Hazır kerpiç, kılavuzlarla hizalanmış kırılmış taş veya çakıl drenaj tabakası üzerine serilir. Genellikle döşeme birkaç kat halinde gerçekleşir. İlk 1-2 katman temeldir ve tabanın rolünü oynar. Son kat, geleneksel olarak yağlar ve balmumu ile kaplanmış kaplamadır.

Kerpiç zeminin imalatında, ezilmiş taş (drenaj için), kum, kil ve saman kullanılır. Önce kum kil ile karıştırılır, daha sonra su eklenir. Saman, son aşamada karışıma karıştırarak müdahale edilir. Tipik olarak kerpiçteki kil ve kum oranı 1: 1 ila 1: 3 arasında değişir. Su miktarı kil hacminin% 0.25'i kadardır. Saman miktarı, karışım hacminin% 10-15'i kadardır. Kil, kum ve suyu elle (kürek, mala kullanarak) veya beton karıştırıcıda karıştırabilirsiniz.

İşin sırasını düşünün:

Verimli tabakanın çıkarılması (30-40 cm). Üst verimli katman zeminde çıkarılır, bitkilerin köklerini seçtiğinizden emin olun. 30-40 cm derinleştirin, sonra tabanı sıkıştırın.

Çakıl drenajını gerçekleştirin (10-20 cm). Sıkıştırılmış taban, 10-20 cm kalınlığında bir çakıl tabakası ile kaplıdır Sert iklime sahip bölgelerde, çakıllara ek olarak, yalıtkan dökme malzemeler kullanmak mümkündür. Düşük ısı iletkenliğine sahip perlit bu amaçlar için çok uygundur.

Ana kil tabakasının döşenmesi (4-10 cm). Döşeme, 4-10 cm genişliğinde düz levhalar bile, kılavuzlar kullanılarak yapılır, kenarına monte edilir, yapışkan kerpiç parçaları ile sabitlenir. Kılavuzlar arasındaki adım 60-80 cm'dir (bu mesafede karışımı sadece kuralla “çekmek” uygundur). Kılavuzların konumu, çalışmaya başlaması planlanan duvara paraleldir. Genellikle bu, ön kapının karşısında yer alan bir duvardır.

Kılavuzlar arasında kerpiç karışımını mala ile düzleştirin. Düz bir yüzey elde etmek için, karışım ahşap veya metal bir kuralla kılavuzlar boyunca “çekilir” (düz bir tahta, uzun bir yarım tera kullanabilirsiniz). Sürekli ve eşit, ancak pürüzlü bir yüzey elde etmelisiniz. Ayrıca, bu katmanın silinmesine gerek yoktur.

1-2 gün sonra, kerpiç karışımı ele geçirildiğinde, kılavuzlar dikkatlice çıkarılır. Bununla birlikte, yeniden kullanılmaya gerek olmadığında daha kalın bırakılabilirler. Kılavuzlardan kalan boşluklar kerpiç karışımı ile doldurulur. Karışımın ıslak kısmının önceden kurutulmuş olan tabakaya düzgün bir şekilde yapışması için, olukların kenarları keskin bir aletle nemlendirilir ve gevşetilir.

Ana katman, kalınlığına, sıcaklığına ve nemine bağlı olarak 1-2 hafta kurur. Ancak bundan sonra serbestçe dolaşmak mümkün olacak. Gerekirse işlemi hızlandırın, odaya bir fan ısıtıcı takın. Sıcaklığı yükseltmek (örneğin radyatörler ile) yeterli değildir. Kerpiç üniform kurutmak için hava hareketi gereklidir, üflenir.

İkinci (ara) tabakanın döşenmesi (2.5-4 cm). Bu tabaka isteğe bağlıdır, ancak kil tabakasının kalınlığını arttırmanıza ve yüzeyin ısı tasarrufu özelliklerini artırmanıza izin verir. Bu katmanın kalınlığında sıcak zeminin kabloları döşenebilir.

Bu katman, kılavuzlar kullanılarak birinciyle aynı şekilde döşenir. Bu sefer, 2.5-4 cm kalınlığında levhalar (çıtalar) kullanılır, Saman, daha iyi yapışma için, ana katmanın önceden ıslatılmış yüzeyi üzerinde kenara sabitlenmiş levhalar arasına yerleştirilir. Yüzey mala ile düzleştirilir ve kılavuzlar boyunca “çekilir”. Bu katmandaki çatlak olasılığını azaltmak için, kılavuzların ilk katmanın kılavuzlarına dik açılarda yerleştirilmesi önerilir. Daha sonra, bitmiş kil zeminin mukavemetini ve mukavemetini artıracak şekilde iki kat kerpiç birbirine dikilir.

Son, son kat (1-2 cm). Kerpiçin son tabakası zemini gereken seviyeye getirecektir. Bu tabaka en incedir, bu nedenle üzerinde çatlak oluşma olasılığı yüksektir.Bu nedenle, bu katmanı 1-2 cm'den az yapmayın.

Kil zemin ön zemin yüzeyi olacaksa, son kat için kerpiç karışımının bileşimine daha ince ve daha kısa saman sapları sokulur.

Raylar olarak, 1-2 cm kalınlığında ince raylar veya metal raylar (profiller) kullanılır.Ayrıca, son kat tabakası raysız olarak uygulanabilir, kerpiçin her bir bölümünü dikkatlice yerleştirir ve yatay seviyesini kontrol eder. Kil karışımı bir spatula ile yayılır, bulaşır ve ikinci tabakanın önceden nemlendirilmiş yüzeyine dikkatlice bastırılır. Son kat dikkatlice düzleştirilir, kilin üzerine yazılır, rende, macun bıçağı veya mala ile “parlatılır”.

Kerpiç zemin tamamen kuruduğunda (birkaç hafta sürecektir), bitirmeye başlayabilirsiniz.

Kil dekoratif işleme

Herhangi bir teknoloji ile yapılan kil zeminler için, genellikle birkaç kat yağ ile emprenye ve balmumu ile ağda kullanılır. Bu tedavi, zeminde kalın ve sert bir koruma tabakası elde etmenizi sağlar, yumurta kabuğuyla kalınlığı karşılaştırılabilir. Sonuç olarak, kil zemin kesinlikle su geçirmez, mümkün olduğunca güçlü ve dayanıklı hale gelir.

Emprenye için, haşlanmış keten tohumu yağı en uygunudur. Sıcak uygulanır, çünkü bu durumda kil gözeneklerine daha kolay nüfuz eder. En uygun katman sayısı 4 ila 6'dır. Bu şemayı kullanabilirsiniz:

1. tabaka - seyreltilmemiş yağ;
2. tabaka - 4: 1 oranında yağ ve çözücü (terebentin veya alkol);
3. tabaka - yağ ve çözücü 1: 1;
4. tabaka - yağ ve çözücü 1: 4.

Veya katman sayısını artırmak istiyorsanız, bunu yapabilirsiniz:

1. tabaka - seyreltilmemiş yağ;
2. tabaka - 4: 1 oranında yağ ve çözücü;
3. tabaka - yağ ve çözücü 3: 2;
4. tabaka - yağ ve çözücü 2: 3.
5. tabaka - yağ ve çözücü 1: 4;
6. tabaka - seyreltilmemiş çözücü.

Eküvyon, rulo, fırça veya sünger bol miktarda yağ (veya yağ ve çözücü karışımı) ile nemlendirilir ve kil yüzeyine uygulanır. Bir sonraki yağ tabakası sadece bir öncekinin kurutulmasından (emiliminden) sonra uygulanır. Sonraki her bir tabaka ile kil emilimi azalacaktır. Kurutma, yağ kil yapısına nüfuz ederek daha az gözenekli ve daha sert hale getirir. Su birikintisinin yüzeyinde son yağ tabakası oluşmalıdır. Bu, zeminin geçirgenliğinin en aza indirildiği anlamına gelecektir.

Birkaç gün sonra, yağ tamamen kuruduğunda, yüzey bir balmumu ve yağ macunu ile yağlanır. Bu, zemini pratik hale getirecek ve bakımını kolaylaştıracaktır. Temizliği korumak için gerekli olan tek şey deterjan veya sabunla su ile düzenli olarak yıkanmaktır.

Bir macun elde etmek için, balmumu ve sıcak yağ 1: 2 oranında karıştırılır. Bu karışımın az bir kısmı zemini rendelemek için yeterlidir. Tüy bırakmayan yumuşak bir bezle yere sürün. Balmumu kuruduktan sonra deneyebilirsiniz: zemine bir bardak su dökün. Yüksek kaliteli cilalı bir yüzeyde, sıvı toplar ve küçük su birikintileri şeklinde yuvarlanır. Dökülen her şey yerde kalacak, bir damla sızmayacak.