Konstrukcja drewnianych podłóg między piętrami: szczegółowa technologia budowlana

Podczas budowy prywatnych niskich budynków z drewna, bloków betonowych lub cegieł podłogi najczęściej są wznoszone między piętrami. Projekty te, w porównaniu z alternatywnymi płytami betonowymi, mają kilka zalet. Drewniane podłogi nie przeciążają ścian, podczas instalacji nie wymagają użycia sprzętu do podnoszenia. Ponadto mają wysoką wytrzymałość, trwałość i rozsądną cenę. Montaż takich sufitów jest dość prosty, więc wielu mistrzów domowych wykonuje je samodzielnie.

Struktura podłogi

Podstawą drewnianej podłogi są belki, które są utrzymywane na ścianach wsporczych i służą jako swego rodzaju „fundament” dla pozostałych elementów konstrukcyjnych. Ponieważ belki podczas pracy podłogi przejmą cały ładunek, należy zwrócić szczególną uwagę na ich właściwe obliczenia.

W przypadku belek zwykle używają masywnych lub klejonych belek, kłód, czasem desek (pojedynczych lub mocowanych na grubość za pomocą gwoździ lub zszywek). W przypadku podłóg pożądane jest stosowanie belek wykonanych z gatunków drzew iglastych (sosna, modrzew), które charakteryzują się wysoką wytrzymałością na zginanie. Pręty z twardego drewna działają znacznie gorzej podczas zginania i mogą odkształcać się pod obciążeniem.

Deski zanurzeniowe (OSB, sklejka) są przymocowane do belek podłogowych po obu stronach, na których wszyta jest przednia powłoka. Czasami podłoga drugiego piętra jest układana na kłodach, które są przymocowane do belek.

Warto pamiętać, że drewniana podłoga od strony pierwszego piętra będzie sufitem, a od strony drugiego piętra (strych, poddasze) - podłoga. Dlatego górna część podłogi jest osłonięta materiałami podłogowymi: grodzicą, laminatem, linoleum, dywanem itp. Dolna część (sufit) - clapboard, płyta gipsowo-kartonowa, plastikowe panele itp.

Ze względu na obecność belek między szorstkimi deskami powstaje przestrzeń. Służy do nakładania na siebie dodatkowych właściwości. W zależności od przeznaczenia drugiego piętra pomiędzy belkami podłogowymi układana jest izolacja termicznae lub dźwiękoszczelneMateriały chronione przed wilgocią przez hydroizolację lub paroizolację.

W przypadku, gdy drugie piętro stanowi poddasze niemieszkalne, które nie będzie ogrzewane, należy zastosować izolację termiczną w konstrukcji sufitu. Na przykład wełna bazaltowa (Rockwool, Parock), wełna szklana (Isover, Ursa), polistyren itp. Pod izolacją cieplnąpierwsza warstwa (od strony pierwszej ogrzewanej podłogi) układa folię paroizolacyjną (folie szklane, polietylenowe i polipropylenowe).

Jeżeli jako izolację termiczną zastosowano EPPS, który nie pochłania pary wodnej, można wykluczyć folię paroizolacyjną z „ciasta”. Izolacja cieplnax lub dźwiękoszczelnex materiały, które pochłaniają wilgoć i mogą ulec pogorszeniu, położyć warstwę hydroizolacjifilm. W przypadku, gdy po zakończeniu wykluczono możliwość przedostania się wilgoci z powietrza na strych, izolacji nie można zabezpieczyć hydroizolacją.

Jeśli drugie piętro jest planowane jako budynek ogrzewany i mieszkalny, wówczas „ciasto” podłogi nie wymaga dodatkowej izolacji termicznej. Jednak w celu zmniejszenia wpływu hałasu, który pojawi się, gdy ludzie poruszają się po podłodze, pomiędzy belkami układa się izolację akustycznąwarstwa (zwykle należy użyć zwykłej izolacji termiczneje materiały).

Na przykład wełna bazaltowa (Rockwool, Parock), wełna szklana (Isover, Ursa), pianka, panele dźwiękochłonne ZIPS, dźwiękoszczelnemembrany (Tecsound) itp. Podczas korzystania z materiałów, które mogą pochłaniać parę wodną (wata bazaltowa, wata szklana), folia paroizolacyjna jest układana między parterem a izolatorem akustycznym, a izolacja dźwiękowa jest umieszczana na wierzchu izolatora akustycznego.

Mocowanie belek do ściany

Belki można połączyć ze ścianami na kilka sposobów.

W domach z cegły lub drewna końce belek są wprowadzane w rowki („gniazda”). Jeśli stosowane są pręty lub kłody, głębokość belek w ścianach powinna wynosić co najmniej 150 mm, a deski - co najmniej 100 mm.

Części belek stykające się ze ścianami „gniazda” są wodoodporne, owijając je dwiema warstwami pokrycia dachowego. Końce belek są odcinane pod kątem 60 ° i pozostawione bez izolacjiaby zapewnić swobodny „oddech” drewna.

Po wejściu do „gniazda” pomiędzy belką a ścianą (ze wszystkich stron) pozostają szczeliny wentylacyjne 30–50 mm, które są wypełnione izolacją termiczną (hol, wełna mineralna). Belka jest oparta na podstawie rowka przez środek antyseptycznywodoodporny i wodoodpornyDrewniana deska o grubości 30–40 mm. Boki rowka można przykryć żwirem lub zaprawą cementową o grubości 4-6 cm. Każda piąta belka jest dodatkowo przymocowana do ściany za pomocą kotwy.

W domach drewnianych belki są zakopane w rowkach ścian o co najmniej 70 mm. Aby zapobiec pojawianiu się skrzypienia, wykonuje się hydroizolację między ściankami rowka i belkimateriał. W niektórych przypadkach belki wcinają się w ściany, tworząc połączenia typu jaskółczy ogon itp.

Belki można również przymocować do ściany za pomocą metalowych wsporników - stalowych narożników, zacisków, wsporników. Są one połączone ze ścianami i belkami za pomocą wkrętów samogwintujących lub wkrętów. Ta opcja montażu jest najszybsza i najbardziej zaawansowana technologicznie, ale mniej niezawodna niż w przypadku łączenia belek w rowkach ścian.

Obliczanie belek podłogowych

Planując budowę podłogi, najpierw musisz obliczyć projekt jej fundamentu, to znaczy długość belek, ich liczbę, optymalny przekrój i położenie stopnia. Będzie to zależeć od tego, jak bezpieczna będzie Twoja podłoga i jaki rodzaj obciążenia wytrzyma podczas pracy.

Długość wiązki

Długość belek zależy od szerokości przęsła, a także od sposobu mocowania belek. Jeśli belki są zamocowane na metalowych wspornikach, ich długość będzie równa rozpiętości. Podczas wypełniania rowków ścian długość belek oblicza się, sumując rozpiętość i głębokość dwóch końców belki w rowkach.

Odstępy między wiązkami

Odległość między osiami belek jest utrzymywana w granicach 0,6-1 m.

Ilość wiązek

Obliczenie liczby belek wykonuje się w następujący sposób: planują umieścić skrajne belki w odległości co najmniej 50 mm od ścian. Pozostałe belki są rozmieszczane równomiernie w przestrzeni przęsła, zgodnie z wybranym interwałem (krokiem).

Sekcja wiązki

Belki mogą mieć prostokątny, kwadratowy, okrągły przekrój w kształcie litery I. Ale klasyczna opcja to wciąż prostokąt. Często używane parametry: wysokość - 140-240 mm, szerokość - 50-160 mm.

Wybór przekroju belki zależy od jej planowanego obciążenia, szerokości przęsła (na krótkim boku pomieszczenia) i rozstawu belek (stopień).

Obciążenie belki oblicza się poprzez zsumowanie obciążenia własnego ciężaru (dla podłóg - 190-220 kg / m²) z tymczasowym (operacyjnyg) obciążenie (200 kg / m²) Zwykle w przypadku obsługiwanych podłóg ładunek wynosi 350–400 kg / m². Na poddasze nie działax podłogi można przyjąć niższy ładunek, do 200 kg / m². Specjalne obliczenia są konieczne, jeśli spodziewane są znaczne skoncentrowane obciążenia (na przykład z masywnej kąpieli, basenu, kotła itp.).

Belki są układane wzdłuż krótkiego przęsła, którego maksymalna szerokość wynosi 6 m. Przy większym rozpiętości zwis belki jest nieunikniony, co doprowadzi do deformacji konstrukcji. Jednak w takiej sytuacji istnieje wyjście. Aby utrzymać belki na dużej rozpiętości, instalowane są kolumny i podpory.

Przekrój belki zależy bezpośrednio od szerokości przęsła. Im większy rozpiętość, tym mocniejsza (i mocniejsza) wiązka musi być wybrana do nakładania się. Idealna rozpiętość dla nakładających się belek wynosi do 4 m. Jeśli rozpiętości są szersze (do 6 m), należy użyć niestandardowych belek o zwiększonym przekroju. Wysokość takich belek powinna wynosić co najmniej 1 / 20-1 / 25 rozpiętości. Na przykład dla rozpiętości 5 m należy użyć belek o wysokości 200-225 mm i grubości 80-150 mm.

Oczywiście nie jest konieczne niezależne wykonywanie obliczeń wiązki. Możesz użyć gotowych tabel i diagramów wskazujących zależność wielkości belek od postrzeganego obciążenia i rozpiętości.

Po wykonaniu obliczeń można przejść do nakładania się urządzenia. Rozważ cały proces, od zamocowania belek do ścian i kończąc na wykończeniu poszycia.

Technologia podłóg drewnianych

Scena 1. Montaż belek podłogowych

Najczęściej belki są instalowane z ich instytucją w rowkach ścian. Ta opcja jest możliwa, gdy instalacja podłogi odbywa się na etapie budowy domu.

Proces instalacji w tym przypadku jest następujący:

1. Belki pokryte są środkami antyseptycznymi i opóźniającymi palenie. Jest to konieczne, aby zmniejszyć skłonność konstrukcji drewnianych do gnicia i zapewnić bezpieczeństwo przeciwpożarowe.Th.

2. Końce belek są cięte pod kątem 60 °, są pomalowane mastyksem bitumicznym i owinięte 2 warstwami pokrycia dachowego (do hydroizolacji). W takim przypadku koniec musi pozostać otwarty, aby swobodnie wypływać przez niego para wodna.

3. Rozpocznij instalację od instalacji dwóch skrajnych belek, które są umieszczone w odległości 50 mm od ścian (minimum).

Pręty wprowadza się do „gniazd” o wymiarach 100–150 mm, pozostawiając szczelinę wentylacyjną między drewnem a ścianami co najmniej 30–50 mm.

4. W celu kontrolowania poziomego położenia belek, długa deska jest instalowana wzdłuż ich górnej płaszczyzny na żebrze, a poziom bańki jest umieszczany na niej. Aby wyrównać belki, użyj drewnianych matryc o różnych grubościach, które są układane w dolnej części rowka na ścianie. Matryce należy najpierw potraktować bitumicznym mastyksem i wysuszyć.

5. Aby wyeliminować skrzypienie belki i zablokować dostęp zimnego powietrza, szczelina jest wypełniona izolacją mineralną lub kablem.

6. Na ułożonej tablicy sterowniczej rozłóż pozostałe belki pośrednie. Technologia ich montażu w gniazdach ścian jest taka sama, jak w przypadku instalacji skrajnych belek.

7. Każda piąta belka jest dodatkowo przymocowana do ściany za pomocą kotwy.

Kiedy dom jest już zbudowany, łatwiej jest zainstalować belki do sufitu za pomocą metalowych wsporników. W takim przypadku proces instalacji przebiega następująco:

1. Belki są impregnowane środkami zmniejszającymi palność i środkami antyseptycznymi.

2. Na ścianach, na jednym poziomie, zgodnie z obliczonym krokiem belek, zamocuj wsporniki (narożniki, zaciski, wsporniki). Mocowanie odbywa się za pomocą śrub lub wkrętów, wkręcając je w otwory wsporników.

3. Belki są układane na wspornikach i mocowane za pomocą wkrętów samogwintujących.

Etap 2. Mocowanie prętów czaszkowych (w razie potrzeby)

Jeśli wygodniej jest ułożyć „placek” konstrukcji stropu z góry, to znaczy od strony drugiej podłogi, pręty czaszki o przekroju 50 x 50 mm są wypchane na krawędziach belek po obu stronach. Dolna część prętów powinna zrównać się z powierzchnią belek. Belki czaszkowe są niezbędne do układania na nich listew, które stanowią szorstką podstawę sufitu.

Nie można zrezygnować z prętów czaszkowych, jeśli deski podwijające są obszyte od dołu, od strony pierwszego piętra. W takim przypadku można je przymocować bezpośrednio do belek za pomocą wkrętów samogwintujących (gwoździe nie pasują, ponieważ trudno jest wbić je pionowo w sufit).

Etap 3. Mocowanie zwijanych desek do szorstkiej podstawy sufitu

Podczas montażu od strony drugiego piętra na prętach czaszki za pomocą gwoździ lub śrub samogwintujących, płyty mocujące są zamocowane (możliwe jest użycie płyty OSB, sklejki).

Podczas mocowania biegu od strony pierwszego piętra deski są mocowane na belkach od dołu za pomocą wkrętów samogwintujących. Jeśli to konieczne, połóż grubą warstwę izolacji między belkami lub dźwiękoszczelnemateriał, preferowana jest opcja obszywania desek od dołu. Faktem jest, że pręty czaszki „pochłaniają” część przestrzeni między belkami i bez ich zastosowania grubość podłogi można całkowicie ułożyć materiałem izolacyjnym.

Etap 4. Montaż paroizolacji (w razie potrzeby)

Paroizolacja jest układana w konstrukcji sufitu przed izolacją (która może również działać jako pochłaniacz dźwięku), jeśli istnieje ryzyko przedostania się do niej pary lub kondensacji. Dzieje się tak, jeśli zakładka jest umieszczona między podłogami, z których pierwsza jest ogrzewana, a druga nie. Na przykład nieogrzewany strych lub strych jest umieszczony nad pierwszym piętrem mieszkalnym. Również para wodna może dostać się do izolacji podłogi z wilgotnych pomieszczeń na pierwszym piętrze, na przykład z kuchni, łazienki, basenu itp.

Nad belkami podłogowymi układana jest folia paroizolacyjna. Płótna są docierane, prowadząc krawędzie poprzedniego płótna do następnego o 10 cm. Połączenia są sklejone taśmą konstrukcyjną.

Etap 5. Izolacja termiczna lub izolacja akustyczna

Pomiędzy belkami ułożono izolatory cieplne lub akustyczne płytowe lub rolkowe. Należy unikać szczelin i pustek; materiały muszą ściśle przylegać do belek. Z tego samego powodu nie jest pożądane stosowanie ozdób, które należy połączyć.

Aby ograniczyć występowanie hałasu uderzeniowego w suficie (w przypadku górnego piętra mieszkalnego), na górnej powierzchni belek ułożono paski dźwiękoszczelne o minimalnej grubości 5,5 mm.

Etap 6. Hydroizolacjafilm

Izolacja cieplna lub akustycznawarstwa jest ułożona hydroizolacjifilm. Służy do zapobiegania przenikaniu wilgoci z górnego piętra do materiału izolacyjnego. Jeśli górne piętro jest niemieszkalne, to znaczy, nikt nie będzie tam mył podłóg, a przenikanie wilgoci atmosferycznej również zostanie wykluczone, nie można użyć folii hydroizolacyjnej.

HydroizolacjaPierwsza folia jest układana za pomocą pościeli, zachodzących na siebie o 10 cm, a stawy są klejone taśmą, aby zapobiec dostawaniu się wilgoci do konstrukcji.

Etap 7. Płyty mocujące (sklejka, płyta OSB) do podłoża

Na belkach z góry wszyta jest podstawa zanurzenia dla podłogi drugiego piętra. Możesz użyć zwykłych desek, płyty OSB lub grubej sklejki. Montaż odbywa się za pomocą wkrętów samogwintujących lub gwoździ.

Etap 8. Pokrycie dolnej i górnej warstwy lakierami nawierzchniowymi

Wszelkie odpowiednie materiały można układać na szorstkiej podstawie od dołu i od góry podłogi. Na górnej stronie podłogi, to znaczy na podłodze drugiego piętra, układają powłoki z laminatu, parkietu, dywanu, linoleum itp. Podczas układania podłogi na poddaszu niemieszkalnym deski wyciągowe można pozostawić bez poszycia.

Materiały sufitowe są przyszyte na dolnej powierzchni sufitu, który służy jako sufit na pierwszym piętrze: drewniana podszewka, plastikowe panele, konstrukcje płyt kartonowo-gipsowych itp.

Obsługa podłogi

Jeśli projekt użył belek z dużym marginesem bezpieczeństwa, ułożonych w małych przyrostach, wówczas takie zakładki nie będą musiały być naprawiane przez długi czas. Ale nadal musisz regularnie sprawdzać siłę wiązki!

Jeśli belki zostaną uszkodzone przez owady lub w wyniku zalania, zostaną wzmocnione. Aby to zrobić, osłabiona belka jest usuwana, zastępowana nową lub wzmacniana wytrzymałymi deskami.

Podobne wpisy:

Schody laminowane: technologia renowacji schodów betonowych i drewnianych

Wykonujemy podłogi na ziemi: procedura budowy drewnianych i betonowych podstaw

Monolityczne betonowe schody zrób to sam: kroki konstrukcyjne krok po kroku