Indelingsschema's van leidingen voor een waterverwarmde vloer en de aansluiting van een elektrische vloer

De redenen waarom steeds meer mensen het standaard verwarmingsschema weigeren en de voorkeur geven aan een warme vloer, kunnen lange tijd worden besproken. Dit is een comfortabelere warmteverdeling: de vloer is warmer en koeler ter hoogte van de luchtwegen. En het gebrek aan convectiestromen die de lucht met stof verzadigen. Bovendien bederft de radiator, zelfs van de nieuwste generatie, het uiterlijk van de kamer. Heel zelden slagen ontwerpers erin een interieur te creëren waarin de batterij perfect past. Tegenwoordig zijn er twee soorten vloerverwarming: water en elektrisch. Welke u niet zou kiezen, het is erg belangrijk om een ​​diagram op te stellen van de aansluiting van een warme vloer - het is een garantie voor een uniforme verwarming van de kamer tot de gewenste temperatuur.

Indelingsopties voor waterbodemleidingen

Vloerverwarming wordt een leidingsysteem genoemd, verborgen onder de vloerbedekking. Vloeibaar koelmiddel circuleert door de leidingen, die de kamer verwarmen. Het grote voordeel van zo'n warme vloer boven een elektrische tegenhanger is natuurlijk de winstgevendheid.

Met dit systeem kunt u een zuinige aardgasketel gebruiken, een ketel op vaste brandstof, die erg handig is in bewoonde gebieden die niet zijn aangesloten op de gasleiding, en zelfs een warmtepomp is een apparaat waarmee u warmte uit de omgeving kunt onttrekken. Bovendien is het gebruik van warmtepompen bij klassieke verwarmingssystemen erg problematisch.

Bij het kiezen van een pijplegschema is het belangrijk om een ​​uniforme verwarming van het hele oppervlak te garanderen. En hiervoor moet u er rekening mee houden dat terwijl u door de leidingen beweegt, het koelmiddel geleidelijk afkoelt.

De meest voorkomende zijn de volgende stylingmethoden.

Schema # 1 - "Slak"

Bij deze methode worden buizen in twee rijen in een spiraal gelegd. Van de ingang naar de kamer draait de buis naar het midden van de kamer en keert dan ook terug. In dit geval bevinden de windingen van de retourleiding zich tussen de windingen van de directe.

Hierdoor krijgen we een afwisseling van warme en gekoelde buizen, waarbij het heetste deel grenst aan het koudste. Deze afwisseling zorgt voor een gelijkmatige verwarming van de kamer.

Deze installatiemethode kan op grote oppervlakken worden toegepast.

Schema # 2 - The Snake

Zoals te zien is op de foto, beweegt het koelmiddel bij deze methode voor het leggen van buizen in een spiraal. Bovendien geldt: hoe verder de vloer van de inlaat van de buis verwijderd is, hoe kouder het is. U kunt dit stijlschema alleen gebruiken in kleine kamers (badkamer, toilet, kleine gang).

Het leggen van pijpen "snake" moet beginnen vanaf de muur aan de straatkant. Dit helpt het temperatuurverschil te compenseren.

Schema # 3 - "Meander" of "Double Snake"

Deze methode is een soort mengsel van de eerste en de tweede. Hier wordt de pijp gelegd door een slang met een grote afstand tussen de bochten. De retourleiding keert dan niet in een rechte lijn terug, maar wordt met dezelfde slang evenwijdig aan de toevoerleiding gelegd.

Dit schema is minder populair dan de "slak" maar is onmisbaar in kamers met een schuine vloer - het is veel minder vatbaar voor luchten.

Welke lay-out van de pijpen u ook kiest, een effectieve werking van het systeem is alleen mogelijk in een circuit waarin de pijplengte niet langer is dan 100 m.

Opgemerkt moet worden dat de waterverwarmde vloer alleen geschikt is voor particuliere huizen of appartementen in "nieuwe gebouwen", waar het gebruik ervan wordt voorzien door het project van gemeenschappelijke voorzieningen. In appartementsgebouwen met een standaard verwarmingsinstallatie kunnen dergelijke "aanpassingen" tot onaangename gevolgen leiden. Door een lang systeem van leidingen, koelt het koelmiddel aanzienlijk af, wat betekent dat de verwarming van het volgende appartement in de stijgleiding merkbaar zal verslechteren.

Leg in grote kamers verschillende circuits en verbind ze via een verdeelstuk

Kenmerken van het aansluiten van een elektrisch systeem

Elektrische vloerverwarming wordt vaker gebruikt als verwarming buiten het seizoen en wordt gebruikt wanneer de centrale verwarming nog niet is ingeschakeld. De belangrijkste voordelen zijn:

• Eenvoud en snelheid van installatie;
• Geen "natte" processen nodig;
• Relatief lage kosten;
• Lichte stijging vloerniveau.

Er zijn helaas ook nadelen:

• Elektromagnetische straling - volgens fabrikanten valt het binnen de normale grenzen, maar extra afscherming doet geen pijn;
• Hoge bedrijfskosten - elektriciteit is veel duurder dan andere soorten brandstof;
• De belasting van de huisbedrading.

Welke kabels kan ik gebruiken?

Het belangrijkste verwarmingselement van een dergelijk systeem is een speciale kabel, die met een slang op de vloer wordt gelegd en aan de montagetape wordt bevestigd. Het aansluitschema is afhankelijk van de kabel die u kiest:

• Eenaderig resistief - het goedkoopste en gemakkelijkste type kabel in ontwerp. Het is een verwarmingskern waar stroom doorheen stroomt. In dit geval wordt het grootste deel van de elektriciteit omgezet in warmte. Het belangrijkste kenmerk van dit type kabel is de noodzaak om beide uiteinden op het lichtnet aan te sluiten, wat niet altijd handig is.
• Zelfinstellende kabel - hier worden geen geleidende geleiders verwarmd, maar speciale polymeerkoppelingen. Deze kabel kan met recht de handigste in het gebruik genoemd worden, maar ook de duurste.
• Tweedraads resistief - Naast de verwarmingskern bevat deze kabel ook een geleidende kabel. Hierdoor kunt u het met slechts één uiteinde op het netwerk aansluiten en wordt het niveau van het magnetische veld enigszins verlaagd.

Merk op dat het ten strengste verboden is om de resistieve kabel te leggen op de delen van de vloer die bedekt zullen zijn met meubels. Dit leidt onvermijdelijk tot oververhitting van het systeem en het falen ervan.

Single-core resistieve, tweeaderige resistieve en zelfregelende kabels voor vloerverwarming (van boven naar beneden)

Sensoren en thermostaten aansluiten

De afstand tussen de bochten wordt bepaald op basis van het benodigde specifieke verwarmingsvermogen en kabelvermogen. Nadat we de kabel hebben gelegd, installeren we de vloertemperatuursensor, nadat we deze hebben beschermd met een gegolfde buis.

Om te voorkomen dat de oplossing met de sensor in de buis komt, wordt ofwel de eindmanchet zorgvuldig gebruikt of wordt het uiteinde zorgvuldig geïsoleerd met geïmproviseerde materialen

De sensor wordt in het midden tussen de windingen van de kabel geïnstalleerd op een afstand van 0,5 m tot een meter van de muur. Een verticaal stuk draad dat de sensor met de thermostaat verbindt, wordt in een shtroba gelegd.

De eerste voedingsspanning naar de vloerverwarmingskabels mag pas worden gedaan nadat het beton volledig is opgedroogd - niet eerder dan na 28 dagen.

In de regel wordt de methode voor het aansluiten van de thermostaat in detail beschreven in de instructies ervoor. Als u bang bent dat u de taak niet zelf kunt uitvoeren, nodig dan een specialist uit. Het kost vrij goedkoop

We hopen dat je met behulp van dit materiaal hebt ontdekt hoe je alles zelf goed kunt verbinden. Als je nog vragen hebt, raden we je aan om in onze andere artikelen te kijken, of als je niet alles zelf wilt doen, wend je dan tot hooggekwalificeerde specialisten voor hulp.

Vergelijkbare items:

DIY reparatie van water en elektrische vloerverwarming

Doe-het-zelf installatie van elektrische (kabel), water en film vloerverwarming

Een vloerverwarming aansluiten op een thermostaat: instructie in elektrisch werk