Ze hebben met toestemming van de gastvrouw reparaties uitgevoerd in een gehuurd appartement en zijn uiteindelijk op straat gebleven
Vijf jaar geleden besloten mijn man en ik om vanuit een kleine stad naar Moskou te verhuizen. We hebben ons hier lange tijd op voorbereid, ijverig geld gespaard, zodat we ons in het begin op een nieuwe plek rustiger konden voelen. Mijn man had van tevoren een uitstekende vacature gevonden en het werkprobleem was opgelost. Hij is tandarts en de tandheelkundige kliniek waar hij ging werken bevond zich in het centrum van de stad, en op basis hiervan gingen we op zoek naar een appartement.
Veel opties werden herzien, maar in elk appartement was er een soort minpuntje, iets paste niet. En toen glimlachte het geluk naar ons. We hebben de perfecte accommodatie voor ons gevonden. Het appartementengebouw was nog in oorlogstijd. Een groot pluspunt was het gesloten terrein en natuurlijk de locatie. Het appartement bevond zich in het stadscentrum.
We waren ontzettend blij en belden meteen de hospita van het appartement om een afspraak te maken. Ondanks alle pluspunten was er een minpuntje waarmee we ons niet konden verzoenen - herstel, of beter gezegd de afwezigheid ervan. Behang in de kamers was rafelig en werd van tijd tot tijd geel. Er zaten wat vlekken op de plafonds. Oude tapijten, een krakende vloer, een bank die over een paar jaar zeker zal uiteenvallen van ouderdom - zo'n sfeer was overweldigend. We hebben besloten dat als we een appartement huren tegen voldoende gunstige voorwaarden, er dan geld over is voor een opknapbeurt. Ze boden ons idee aan de hospita aan, ze was er niet eens tegen en zei dat ze zelf al die troep zou weggooien, maar haar handen bereikten niet. Dat is wat ze besloten hebben.
Na de reparatie was het een heel ander appartement. We gooiden de kast weg en kochten een vervangende ladekast van Ikea, veranderden de oude bank in een comfortabel bed en plaatsten zelfs een nieuw toilet. Financieel was het natuurlijk moeilijk, maar het is ons gelukt. De gastvrouw was verbaasd over hoeveel haar appartement was getransformeerd, ze dacht dat we na het behangen zouden stoppen.
Mijn man en ik ademden uit en begonnen in een toch al comfortabel appartement te wonen. De gastvrouw kwam zeer zelden bij ons, er waren geen speciale redenen. We zijn goede huurders, we stellen de huur niet uit, we betalen het gemeenschappelijke appartement op tijd, we maken 's nachts geen lawaai en we veroorzaken geen ongemak voor onze buren.
Een jaar na onze verhuizing naar Moskou belde de gastvrouw ineens op. Meestal waarschuwt ze binnen een paar dagen voor haar komst, maar deze keer niet. Ik hechtte zo'n vreemdheid niet aan een speciale betekenis en nodigde haar uit in de keuken. En nu, bij een kopje thee, verklaart ze me dat ze de huur met 10.000 roebel gaat verhogen! Mijn ogen barsten bijna van verbazing. Ze beantwoordde vaag mijn vragen over waarom zo'n enorm bedrag en gaf geen specifieke redenen. Het enige dat duidelijk was, was haar categorische intentie om een dubbele vergoeding te huren. Als u het er niet mee eens bent, kunt u het appartement bevrijden. Ik zei dat ik mijn man moest raadplegen, zij gaf ons een maand om erover na te denken.
We besloten dat we zouden verhuizen. Het was natuurlijk jammer: we hebben zoveel geld geïnvesteerd in de transformatie van dit appartement, in de aankoop van meubels, sanitair, maar er was geen andere uitweg, we zouden dat bedrag niet hebben opgehaald. Maar toen wisten we nog niet dat de gastvrouw ons nog een “verrassing” zal aanbieden. Toen haar man haar aan de aanbetaling herinnerde, weigerde ze categorisch deze terug te geven. Bovendien deed ze alsof ze beledigd was en zei ze dat ze niet akkoord zou zijn gegaan met de reparatie, en zonder haar toestemming gooiden we al haar meubels weg, een erfstuk van de familie. Maar dit was nog steeds mijn schuld bij mijn man. De lijst met meubels stond in de huurovereenkomst van het appartement, maar niet in welke staat het was.Daarom konden ze ons moedig laten zien dat het appartement geen reparaties nodig had, en we hebben het allemaal verzonnen. Er was geen overeenkomst ondertekend dat we alles zouden veranderen, repareren, de transactie vond alleen onder voorwaardelijke vrijlating plaats.
Over het algemeen zijn we verhuisd. We bleven bevriend met onze voormalige buren en ontmoetten hen zelfs nadat we waren verhuisd. Onlangs vertelden ze ons dat zodra we het appartement hadden verlaten, er een jong gezin naar binnen was verhuisd. Ze is niet in de war door zo'n hoge huurprijs, omdat het appartement nieuw meubilair heeft en er grote reparaties zijn uitgevoerd.
De moraal van mijn verhaal is dit: lees altijd zorgvuldig het contract en documenteer alle veranderingen in het appartement.
