Ρύθμιση ισόγειου με υπόγειο: φτιάχνουμε ένα τεχνικό δωμάτιο κάτω από το σπίτι
Για να αποκτήσετε επιπλέον χρησιμοποιήσιμη περιοχή σε ένα εξοχικό σπίτι (στη χώρα), το υπόγειο είναι συχνά εξοπλισμένο κάτω από ένα παραδοσιακό ξύλινο πάτωμα. Αυτό είναι το όνομα του ελεύθερου κλειστού χώρου που βρίσκεται ανάμεσα στο θεμέλιο, το χώμα και το τραχύ δάπεδο του δωματίου. Το βάθος του υπόγειου σπάνια υπερβαίνει το 1 m (συνήθως 50-60 cm), αυτό διαφέρει από τα μεγαλύτερα κελάρια.
Τα υπόγεια δάπεδα με το υπόγειο καθιστούν δυνατή την επίλυση πολλών σημαντικών προβλημάτων που κάνουν τη ζωή στο σπίτι πιο άνετη.
Περιεχόμενο
Οι λειτουργίες ενός τέτοιου υπόγειου
Ένα σωστά εξοπλισμένο υπόγειο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για:
- τοποθέτηση σωλήνων επικοινωνίας - ως τεχνικό δωμάτιο?
- αποθήκευση λαχανικών, συντήρηση, οικιακός εξοπλισμός κ.λπ.
- απλοποίηση της κατασκευής κατά την κατασκευή κατοικιών σε περιοχές με κλίση, με υψηλό επίπεδο υπόγειων υδάτων, με μεγάλη πιθανότητα πλημμύρας.
Τύποι υπόγειων δωματίων
Το υπόγειο μπορεί να είναι ζεστό και κρύο. Για εξοχικές κατοικίες και σπίτια που δεν θερμαίνονται το χειμώνα, προτιμάται ένα κρύο υπόγειο με μονωμένη επικάλυψη δαπέδου. Η θερμοκρασία ενός τέτοιου υποδάφους δεν εξαρτάται από τη θερμοκρασία του δωματίου (πάνω από το δάπεδο) και, σε μεγαλύτερο βαθμό, καθορίζεται από τις εξωτερικές κλιματολογικές συνθήκες. Δεν υπάρχει ανταλλαγή αέρα με το δωμάτιο και τον υπόγειο. Ο εξαερισμός πραγματοποιείται λόγω του εξαερισμού στη βάση.
Η ενδοδαπέδια θέρμανση οργανώνεται σε θερμαινόμενα σπίτια. Η θερμοκρασία του σχετίζεται άμεσα με τη θερμοκρασία στο δωμάτιο, χάρη στις οπές εξαερισμού στο πάτωμα. Για τον περιορισμό της απώλειας θερμότητας, η εσωτερική πλευρά του πώματος είναι μονωμένη.
Σε μη θερμαινόμενα δωμάτια το χειμώνα, είναι παράλογο να φτιάχνετε ένα ζεστό υπόγειο. Το χειμώνα, το έδαφος θα αρχίσει να παγώνει, προκαλώντας παραμορφώσεις δαπέδου. Το βάθος του θερμού υποδάφους είναι συνήθως 15-25 εκ. Με μεγαλύτερο βάθος, η απώλεια θερμότητας αυξάνεται, με μικρότερο βάθος, ο εξαερισμός επιδεινώνεται.
Εξετάστε τη διαδικασία τακτοποίησης του δαπέδου με το υπόγειο, δίνοντας προσοχή στις διαφορές μεταξύ των κρύων και ζεστών επιλογών.
Τεχνολογία εργασίας
Το υπόγειο είναι συνήθως τοποθετημένο κάτω από το πάτωμα ενός διαδρόμου, κουζίνα ή βεράντα.
Βήμα 1. Ανασκαφή
Πρώτα, κόψτε το φυτικό στρώμα του εδάφους, σκάψτε ένα λάκκο του απαιτούμενου βάθους (20-30 cm περισσότερο από το προβλεπόμενο βάθος του υπόγειου). Η επιφάνεια του εδάφους είναι γεμάτη.
Βήμα 2. Στεγανοποίηση
Σε υγρά εδάφη, στεγανοποίηση υπόγεια. Για να το κάνετε αυτό, τοποθετήστε στεγανοποιητικό υλικό σε 2 στρώσεις σε συμπαγές χώμα. Το υλικό στέγης προτιμάται περισσότερο · ένα πυκνό πλαστικό φιλμ, υδροϊσόλη κ.λπ. είναι επίσης κατάλληλο. Αντί για αδιάβροχη έλαση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί λιπαρός πηλός. Χύνεται στο έδαφος και χτυπά, δημιουργώντας ένα είδος «κάστρου» για προστασία από τη διείσδυση της υγρασίας στον υπόγειο χώρο.
Βήμα # 3. Προετοιμασία ιδρύματος
Η στεγανοποίηση καλύπτεται με στρώμα ξηρής άμμου, πάχους 5-10 cm. Ένα στρώμα θρυμματισμένης πέτρας, πάχους 10-15 cm, χύνεται πάνω στην άμμο και επίσης σφραγισμένο.
Σε αυτήν την περίπτωση, το θρυμματισμένο πέτρινο μαξιλάρι θα χρησιμεύσει ως βάση του υπόγειου. Όμως, όταν χρησιμοποιείτε το υπόγειο ως αποθήκη για λαχανικά, συντήρηση ή άλλα πράγματα, μια πιο κατάλληλη βάση είναι μια επίστρωση από άπαχο σκυρόδεμα. Χύνεται πάνω από τα ερείπια, ισοπεδώνεται με ένα επίπεδο.
Βήμα # 4. Εγκατάσταση στηλών
Στο θρυμματισμένο στρώμα από πέτρα ή σκυρόδεμα, στήνονται στήλες στις οποίες θα τοποθετηθούν κορμοί στο μέλλον. Οι στήλες μεγέθους 25x25 cm είναι κατασκευασμένες από πηλό τούβλα, χρησιμοποιώντας τσιμεντοκονίαμα βαθμού M10 ή περισσότερο για τοιχοποιία. Άλλες πρακτικές επιλογές: κολώνες από σκυρόδεμα M75 ή προκατασκευασμένα μεταλλικά στηρίγματα. Λιγότερο ανθεκτικές και πρακτικές στήλες μπορούν να κατασκευαστούν από ξύλινα κορμούς d = 200-300mm. Πριν από την εγκατάσταση, εμποτίζονται με αντισηπτικά ή καίγονται.
Οι στήλες τοποθετούνται σε πολλές σειρές (τουλάχιστον 2 σειρές) με ένα βήμα κατά μήκος των αξόνων 70-90 cm. Η απόσταση μεταξύ των σειρών είναι 100-120 cm.
Για να μην αποσυντεθεί το ξύλο καταγραφής στη θέση επαφής με τα στηρίγματα, στεγανοποιείται δύο στρώσεων υλικού στεγών ή υλικού στεγών στην άνω πλατφόρμα κάθε στήλης. Πάνω από το επίθεμα επίστρωσης, μια σανίδα προεπεξεργάστηκε με αντισηπτικό. Οι άκρες του υλικού στεγών πρέπει να προεξέχουν 30-40 mm από κάτω από τη σανίδα.
Βήμα # 5. Καθυστέρηση
Ως κορμός, χρησιμοποιούνται ράβδοι με πάχος 4-7 cm, ύψος 10-20 cm. Τοποθετούνται με ένα άκρο στις σανίδες στήριξης, ελέγχεται το οριζόντιο επίπεδο. Για να διορθώσετε την υστέρηση στις στήλες, είναι πιο βολικό να χρησιμοποιείτε μεταλλικές γωνίες και πείρους. Η συναρμολόγηση πραγματοποιείται ως εξής: η γωνία συνδέεται με την υστέρηση με το ένα άκρο και στο στήριγμα με το άλλο άκρο. Σε κάθε στήλη είναι σταθερές 2 γωνίες.
Βήμα # 6. Δάπεδο σανίδων
Οι επικαλυπτόμενες σανίδες τοποθετούνται σε σταθερές καθυστερήσεις. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τόσο μια κανονική, ακανόνιστη σανίδα όσο και μια αυλάκωση.
Το δάπεδο από τις άκρες σανίδες έχει ως εξής:
- Η πρώτη σανίδα τοποθετείται σε απόσταση 1 cm από τον τοίχο στα κορμούς. Στη διασταύρωση κάθε κορμού με την σανίδα, 2 καρφιά σφυρήλασαν ή βιδώθηκαν. Καπέλα εντελώς "νεροχύτη".
- Ο δεύτερος πίνακας εφαρμόζεται στον πρώτο, συγκεντρωμένος με αγκύλες ή γρύλο. Στη συνέχεια στερεώστε με καρφιά ή βίδες. Εάν εκτελείται το δάπεδο του υπογείου, τότε δεν χρειάζεται να ενώσετε καθόλου τις σανίδες, επιπλέον, επιτρέπεται να αφήνουν κενά 1-2 mm μεταξύ τους. Ένα τέτοιο τραχύ δάπεδο στη συνέχεια φράσσεται από πείρους, κόντρα πλακέ κλπ.
- Οι υπόλοιπες σανίδες τοποθετούνται με παρόμοιο τρόπο, ο τελευταίος τοποθετείται σε απόσταση 1 cm από τον τοίχο.
Οι σανίδες πείρων τοποθετούνται ως εξής:
- Η πρώτη σανίδα εφαρμόζεται με χτένα στον τοίχο, αφήνοντας ένα κενό παραμόρφωσης 10 cm. Στερεώστε το στα κορμούς με βίδες (καρφιά), βιδώνοντάς τα κατακόρυφα μέσω της μπροστινής πλευράς της σανίδας.
- Ο δεύτερος πίνακας συνδυάζεται με τον πρώτο, εγκαθιστώντας τη χτένα στο αυλάκι. Συλλέξτε με τον ίδιο τρόπο αρκετές σανίδες (4-5), χωρίς στερέωση.
- Στον πέμπτο πίνακα, το ράλι γίνεται με αγκύλες ή jack. Μια βίδα που βρίσκεται σε κάθε υστέρηση βιδώνεται σε μια κορυφογραμμή υπό γωνία 45 °. Ο πίνακας είναι στερεωμένος στην καθυστέρηση. Αυτή η στερέωση μόνο 4-5 σανίδων είναι προσωρινή και πραγματοποιείται έως ότου εγκλιματιστεί πλήρως η αυλάκωση του αυλακιού. Μετά από έξι μήνες (περίπου), ένα τέτοιο πάτωμα διακόπτεται εκ νέου, στερεώνοντας και συγκεντρώνοντας κάθε πίνακα.
- Η τελευταία σανίδα πρέπει να στερεωθεί με βίδες (καρφιά) με τον ίδιο τρόπο όπως και η πρώτη.
Κατά την εγκατάσταση ενός κρύου υπόγειου, η δομή του δαπέδου είναι μονωμένη. Για να γίνει αυτό, ανάμεσα στο τραχύ και ανοιχτό δάπεδο τοποθετείται οποιαδήποτε σύγχρονη μόνωση: αφρός από πολυστυρένιο, γυάλινο μαλλί, πέτρινο μαλλί κ.λπ.
Βήμα # 7. Συσκευή εκκόλαψης
Για να παρέχει πρόσβαση στον υπόγειο χώρο, η δομή του δαπέδου συμπληρώνεται από μια πόρτα με ένα κάλυμμα.
Στο δάπεδο σανίδων, τα περιγράμματα της πόρτας είναι περιγραμμένα. Τα συνήθη μεγέθη είναι 50x60 cm, αλλά, αν είναι επιθυμητό, μπορούν να προσαρμοστούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Η υπόγεια είσοδος πρέπει να βρίσκεται ανάμεσα στις καθυστερήσεις. Για να κόψετε την πόρτα, τρυπήστε μια τρύπα περίπου 10 mm στη γωνία του ορθογωνίου. Αυτό είναι απαραίτητο για την εγκατάσταση του αρχείου παζλ και την εκτέλεση της προγραμματισμένης περικοπής. Έχοντας κόψει τις σανίδες, οι ράβδοι στήριξης γεμίζονται στις πλευρές της πόρτας.
Το κάλυμμα φρεατίων είναι συνήθως κατασκευασμένο από τις ίδιες κομμένες σανίδες γεμισμένες σε ένα πλαίσιο ράβδων.Η τοποθέτηση πραγματοποιείται σε μεταλλικούς μεντεσέδες.
Βήμα # 8 Εξοπλισμός εξαερισμού
Ο υπόγειος εξοπλισμός εξαερισμού αποφεύγει την υγρασία, η οποία αποτελεί έδαφος αναπαραγωγής για διάφορους μυκητιακούς σχηματισμούς, όπως μύκητες και μύκητες στο σπίτι.
Για ένα ζεστό υπόγειο, το πρόβλημα εξαερισμού επιλύεται απλά: στο πάτωμα, σε διαμετρικά αντίθετες γωνίες του δωματίου, κόβονται δύο οπές εξαερισμού και κλείνονται με γρίλιες. Διαστάσεις - 10x10 εκ. Οι οπές κόβονται στη διασταύρωση δύο σανίδων έτσι ώστε το μέγεθος των εσοχών να είναι περίπου το ίδιο. Τότε η αντοχή του ξύλινου δαπέδου δεν θα επηρεαστεί.
Τα ανοίγματα εξαερισμού πρέπει να επιτρέπουν την ελεύθερη κυκλοφορία του αέρα. Ως εκ τούτου, τα μέρη της δέσμευσής τους δεν μπορούν να αποκλειστούν από έπιπλα και άλλα αντικείμενα.
Είναι επίσης δυνατό να αεριστεί χρησιμοποιώντας συμβατικές πλακέτες που είναι τοποθετημένες στον τοίχο ακριβώς πάνω από το επίπεδο του δαπέδου. Ένα κενό 1-2 mm σε όλο το μήκος του δαπέδου θα παρέχει κυκλοφορία αέρα μεταξύ του υπόγειου και του δωματίου. Ωστόσο, αυτή η επιλογή δεν είναι πολύ κοινή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η υπόγεια υπόθεση είναι εν μέρει ανοιχτή. Η σκόνη από σκυρόδεμα και υπόγειο χώμα θα πέσει στο σαλόνι. Και αυτό δεν είναι πολύ υγιεινό.
Ο εξαερισμός μέσω σκαρφαλωμένων πλακών είναι δυνατός με ανοίγματα παραθύρων που καλύπτονται με μεταλλικές πλάκες με οπές. Στην πίσω πλευρά του πλίνθου, σε όλο το μήκος του, παρέχεται μια διαμήκης αυλάκωση βάθους 1 mm, πλάτους 4-6 cm. Τα παράθυρα μήκους 4-5 cm κόβονται μέσω αυτής της εγκοπής. Αρκεί να φτιάξετε δύο παράθυρα σε δύο αντίθετες σανίδες για να παρέχει αερισμό στο υπόγειο με μια περιοχή 15-20 μ2. Τα παράθυρα είναι καλυμμένα με επιχρυσωμένες πλάκες από χαλκό ή χαλκό. Είναι στερεωμένα στις πλακέτες με τη βοήθεια μεταλλικών βιδών.
Σε ένα δωμάτιο με κεντρική θέρμανση, οι αεραγωγοί στις πλακέτες μπορούν να βρίσκονται αποτελεσματικά κάτω από τις υπάρχουσες μπαταρίες (καλοριφέρ) και στον τοίχο απέναντι από αυτές. Ο αέρας από το υπόγειο ανεβαίνει μέσα από το παράθυρο στο ταμπλό, φτάνει στην μπαταρία, θερμαίνεται, σηκώνεται και κινείται στον απέναντι τοίχο. Στη συνέχεια, η ροή του αέρα κρυώνει και πέφτει στο πάτωμα, επιστρέφοντας και πάλι υπόγεια μέσω του παραθύρου.
Ο εξαερισμός του ψυχρού υπόγειου χώρου διευθετείται διαφορετικά. Για να το κάνετε αυτό, παρέχετε τρύπες στη βάση, που γίνονται κάθε 2-3 m από τον τοίχο. Προκειμένου να αποφευχθεί η είσοδος των ποντικών στο υπόγειο, τα προϊόντα μπλοκάρονται με σχάρες με κελιά όχι περισσότερο από 5-8 mm. Τα πλέγματα στερεώνονται με πείρους και βίδες.
Το χειμώνα κρύο, συνιστάται να κλείσετε τους αεραγωγούς με ξύλινα πώματα ή μόνωση (για παράδειγμα, ορυκτό μαλλί). Ωστόσο, δεν αξίζει τον κόπο να κλείσετε τις τρύπες σφιχτά, ο αέρας θα πρέπει να συνεχίσει να κυκλοφορεί λίγο υπόγεια.
Μερικές φορές, ακόμη και η παρουσία προϊόντων, δεν δίνει τα επιθυμητά αποτελέσματα και η υγρασία συσσωρεύεται στο υπόγειο. Εμφανίζονται μύκητες που καταστρέφουν το ξύλινο πάτωμα. Υπάρχει επίσης υγρασία στο δωμάτιο, το οποίο επηρεάζει αρνητικά το μικροκλίμα. Σε αυτήν την περίπτωση, η κυκλοφορία του αέρα μέσω των αεραγωγών πρέπει να ενισχυθεί. Για μια μόνο περίπτωση υγρασίας που εισέρχεται στο υπόγειο, είναι κατάλληλη μια προσωρινή μέθοδος που στεγνώνει γρήγορα την επιφάνεια. Εάν η υγρασία προέρχεται από το έδαφος, είναι απαραίτητο να ενισχυθεί το ρεύμα εξαερισμού χρησιμοποιώντας μεθόδους συνεχούς δράσης.
Η προσωρινή γρήγορη μέθοδος συνίσταται στη διασφάλιση των ανεμιστήρων "window" στα προϊόντα. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη διάρκεια της διαμονής στο σπίτι για να αποσυναρμολογηθεί το χειμώνα.
Μια μόνιμη λύση μπορεί να σημαίνει εγκατάσταση πολλών αεραγωγών στις θυελλώδεις πλευρές του σπιτιού. Τέτοια κουτιά είναι κατασκευασμένα από κασσίτερο ή πλαστικό σωλήνα. Επιπλέον, όσο υψηλότερο είναι το κουτί, τόσο ισχυρότερο είναι το βύθισμα που αντλείται από αυτό και τόσο πιο αποτελεσματική κυκλοφορία αέρα.
Θυμηθείτε ότι ο υψηλής ποιότητας αερισμός του υπόγειου χώρου αυξάνει την ανθεκτικότητα του υπογείου και, κατά συνέπεια, ολόκληρου του σπιτιού.Η επισκευή του σχεδιασμού του δαπέδου, του υπογείου ή της φλάντζας είναι σαν μια δύσκολη και χρονοβόρα εργασία. Για να μην χρειάζεται να καταφύγετε σε αυτό, να παρακολουθείτε τακτικά την κατάσταση του υπόγειου, να μην επιτρέπετε τη συμπύκνωση υγρασίας, την καταστροφή των πυλώνων στήριξης.
