Decking: τύποι παρκέ κήπου "βεράντα" και μέθοδοι εγκατάστασής του
Το Decking είναι ένα κάλυμμα δαπέδου που αποτελείται από μεμονωμένες μονάδες (σε μορφή σανίδων ή πλακιδίων), σχεδιασμένες για εξωτερική χρήση. Με τη βοήθεια του καταστρώματος, δημιουργείται μια ομοιόμορφη και αισθητική ξύλινη επίστρωση που είναι ανθεκτική στις καιρικές συνθήκες και τις ακραίες θερμοκρασίες. Σε αντίθεση με ένα συμβατικό ξύλινο δάπεδο (παρκέ, για παράδειγμα), το δάπεδο έχει αυξημένη αντοχή στην υγρασία. Αυτό σας επιτρέπει να το χρησιμοποιείτε σε ανοιχτές βεράντες, περιοχές μπροστά από την πισίνα, σε μονοπάτια κήπου. Ωστόσο, η χρήση του καταστρώματος δεν περιορίζεται στον προσωπικό χώρο, όλο και πιο συχνά μπορεί να βρεθεί ως κάλυμμα δαπέδου από μπαλκόνια, σάουνες, μπάνια, εσωτερικές πισίνες, μπάνια και κουζίνες. Ένα τεράστιο πλεονέκτημα του decking είναι επίσης η ευκολία εγκατάστασης, την οποία μπορεί να χειριστεί κάθε οικιακός κύριος.
Τύποι καταστρώματος: σανίδα ή πλακάκι;
Υπάρχουν δύο τύποι κάλυψης που ονομάζονται decking:
- βεράντα (κατάστρωμα) σανίδα?
- παρκέ κήπου.
Η πλακέτα βεράντας έχει την εμφάνιση μιας κανονικής ξύλινης σανίδας μήκους 1,5 - 6 μ. Η μπροστινή πλευρά της μπορεί να είναι ομαλή και τραχιά - για αντιολισθητικό αποτέλεσμα.
Το παρκέ κήπου είναι ένα τετράγωνο πλακίδιο με πλευρικές διαστάσεις 30x30 cm ή 50x50 cm. Ένα τέτοιο πλακίδιο είναι ετερογενές στη δομή του και αποτελείται από δύο στρώσεις. Το κάτω στρώμα είναι ένα υπόστρωμα πλαισίου κατασκευασμένο από πλαστικό ή ξύλο. Σε αυτό με τη βοήθεια βιδών αυτο-χτυπήματος, οι μπροστινές λωρίδες του καταστρώματος είναι σταθερές - ελάσματα.
Από τι είναι κατασκευασμένο το decking;
Ως υλικό για καταστρώματα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολύτιμα σκληρά ξύλα - τικ, μαόνι, κουμάρου, αζόμπε, κεμπάσα. Πρόκειται για τροπικά είδη που έχουν φυσικές ανθεκτικές στην υγρασία ιδιότητες λόγω της ανάπτυξής τους σε υγρές τροπικές ζώνες. Το μόνο μειονέκτημα ενός τέτοιου εξωτικού είναι το υψηλό κόστος. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιείται συχνά ανθεκτικό στην υγρασία, αλλά λιγότερο ακριβό ξύλο κέδρου ή αγριόπευκου.
Το ξύλο καταστρώματος θα πρέπει να προσαρμόζεται στο μέγιστο για εξωτερική χρήση, επομένως, οι κατασκευαστές συχνά πραγματοποιούν θερμική επεξεργασία - σβήνοντας με ζεστό ατμό χωρίς αέρα. Ταυτόχρονα, η υγρασία απομακρύνεται από το δέντρο και το υλικό αποκτά νέες ιδιότητες: δεν στεγνώνει στον ήλιο, δεν διογκώνεται από την υγρασία, δεν σπάει, δεν παραμορφώνεται και δεν γίνεται μπλε με το χρόνο. Επίσης, το ξύλο γίνεται ελαφρύτερο σε βάρος, αποκτά μια ομοιόμορφη, όμορφη σκιά.
Επίσης, για την κατασκευή καταστρώματος, χρησιμοποιείται ένα σύνθετο ξύλο-πολυμερές (WPC). Πρόκειται για ένα ομοιογενές μείγμα θερμοπλαστικών με αλεύρι ξύλου (το οποίο είναι συνήθως απόβλητο πριονιστηρίου), το οποίο έχει υψηλή αντοχή, αντοχή στην υγρασία, χαμηλή θερμική αγωγιμότητα. Όσο περισσότερο ξύλο στο WPC, τόσο περισσότερο στα χαρακτηριστικά του θα μοιάζει με δέντρο, τόσο λιγότερο πλαστικό. Κατά μέσο όρο, το ποσοστό σωματιδίων ξύλου στο σύνθετο υλικό κυμαίνεται από 60% έως 80%. Μερικές φορές αυτό το υλικό ονομάζεται υγρό ξύλο λόγω της πλαστικότητάς του και της συγγένειας του με το φυσικό ξύλο.
Τεχνολογίες για την εγκατάσταση πλακιδίων βεράντας
Μπορείτε να τοποθετήσετε πλακίδια κήπου σε σχεδόν οποιαδήποτε επιφάνεια: σκυρόδεμα, κεραμικά πλακίδια, παλιό δάπεδο σανίδων, χαλίκι ή θρυμματισμένη πέτρα, και χώμα. Το μαξιλάρι άμμου δεν είναι πολύ κατάλληλο για αυτούς τους σκοπούς, καθώς τα δομοστοιχεία που τοποθετούνται σε αυτό θα λυγίσουν και θα ωθήσουν στην άμμο. Τίποτα κακό δεν θα συμβεί στο υλικό, αλλά η επιφάνεια του δαπέδου θα "παίξει" και θα γίνει άνιση. Συνιστάται επίσης εάν αποφασίσετε να στερεώσετε τις μονάδες στο έδαφος, πρώτα να τις καθαρίσετε από πέτρες και να τοποθετήσετε γεωυφάσματα στην επιφάνεια, γεγονός που θα εμποδίσει την ανάπτυξη των φυτών.
Το κατάστρωμα καταστρώματος δεν απαιτεί καμία ειδική προετοιμασία. Το βασικό είναι ότι αυτή η επιφάνεια είναι σχετικά επίπεδη και οι διαφορές στάθμης δεν υπερβαίνουν τα 5 mm ανά 1 m2.
Τοποθετημένο παρκέ κήπου πολύ γρήγορα. Για τοποθέτηση 1 m2 τα πλακίδια θα διαρκέσουν λίγα λεπτά! Οι πλακιδωτές μονάδες στερεώνονται απλά χρησιμοποιώντας συνδέσμους κλειδώματος. Σε περίπτωση που κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης είναι απαραίτητο να αφήσετε χώρο για διάφορες προεξοχές, σωλήνες ή άλλες κατασκευές, τότε τα παρεμβαλλόμενα μέρη των μονάδων μπορούν εύκολα να κοπούν. Αυτό γίνεται με ένα συμβατικό πριόνι.
Πώς να τοποθετήσετε μια ταράτσα;
Ο πίνακας βεράντας είναι τοποθετημένος λίγο διαφορετικά. Είναι στερεωμένο όχι στην ίδια τη βάση (μπορεί να είναι επίπεδη, όχι παραμορφώσιμη επιφάνεια), αλλά σε ξύλινα κορμούς στήριξης.
Πρώτα πρέπει να τοποθετήσετε κορμούς στην επιφάνεια, παρατηρώντας μια απόσταση 36-50 cm μεταξύ τους. Το βήμα επιλέγεται ανάλογα με το μήκος του ταμπλό, δηλαδή, όσο μικρότερη είναι η σανίδα, τόσο μικρότερη είναι η απόσταση μεταξύ των καθυστερήσεων και αντίστροφα. Εάν είναι απαραίτητο, οι καθυστερήσεις στερεώνονται στην επιφάνεια χρησιμοποιώντας βίδες αυτο-χτυπήματος. Εάν σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε μια ταράτσα σε υγρές ή εξωτερικές συνθήκες, θα πρέπει να αφήσετε μια μικρή απόσταση μεταξύ των καθυστερήσεων και της επιφάνειας - για να αποστραγγίσετε το υπερβολικό νερό. Αυτό γίνεται με την τοποθέτηση στερεών αντικειμένων κάτω από τα κορμούς, συνήθως κεραμικών πλακιδίων.
Στη συνέχεια, τοποθετούνται ειδικά κλιπ στερέωσης στις εγκοπές των σανίδων, οι οποίες στερεώνονται με βίδες στα κορμούς. Ο επόμενος πίνακας τοποθετείται απλά με ένα αυλάκι σε αυτά τα κλιπ. Όλες οι άλλες σανίδες τοποθετούνται με τον ίδιο τρόπο. Για να ολοκληρώσετε το δάπεδο γύρω από την περίμετρο του δαπέδου, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στελέχη που κρύβουν τις πλευρικές αυλακώσεις των πλαϊνών πλακών.
Στέλλα 
Βασιλικός 
Έλενα
3 σχόλια